PLURAL

 

3

Από το πρωί σκέφτομαι πως σήμερα θα κλάψω-

-ο κόσμος να χαλάσει σχεδόν εκβιάζω τον εαυτό μου να το κάνει στο χέρι μου είναι να ανοίξω όποια πτυχή της ψυχής μου θέλω εγώ και όποτε.

Είμαι ένα γεροδεμένο παιδί της φύσης γόνος από οικογένεια καλή μα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Προγραμματίστηκα να μην κάνω ποτέ αυτό που επιθυμώ. Στην ζωή μου όμως κάνω μόνο αυτό που επιθυμώ. Κι όταν λέω ότι ποτέ δεν έκανα αυτό που επιθυμούσα λέω την αλήθεια με τον ίδιο τρόπο που πραγματοποιώ τις αληθινές επιθυμίες μου.

Η αλήθεια είναι ότι φέρομαι στον εαυτό μου πολύ σκληρά. Μου έχει γίνει έμμονη ιδέα οι πράξεις μου να είναι υγιείς και ταυτόχρονα κανείς να μην γνωρίζει πως αυτές είναι οι πράξεις ενός ανθρώπου που έχει λανθασμένη εικόνα για τον εαυτό του.

Κανονικά είμαι για δέσιμο. Πριν από λίγο είχα κυριολεκτικά διάθεση να βάλλω τα κλάματα βήμα το βήμα όμως ξεχάστηκα. Έχω την ικανότητα να ελέγξω την βούληση μου κι όμως δεν το έκανα. Κάθε ζωή στηρίζεται σε μικρές αναβολές. Τα μεγάλα συναισθήματα προσφέρουν ανήκουστη απόλαυση αλλά πρέπει να παίρνει κανείς σοβαρά και τα γούστα του για να περνάει μια χαρά. Θα μπήξω τα κλάματα όταν θα είμαι σίγουρος πως θα περάσω θαύμα. Θέλω να με πλημμυρίσει ο λυγμός δίχως να μου συμβαίνει κάτι εξαιρετικά βαθυστόχαστο να νοιώσω τον κόμπο στο λαρύγγι μου και να παραδοθώ χωρίς αιτία σε αναφιλητά με το ταλέντο μεγάλου ηθοποιού που ξεμπροστιάζεται στο κοινό υποφέροντας τον ρόλο του με σάρκα και οστά και χαίρεται που κλαίει σωστά και όσο πιο σωστό είναι το κλάμα τόσο πιο μεγάλη η χαρά και ετούτη η χαρά του κατορθώματος προβάλλεται στο κλάμα και το κάνει ακόμα πιο σωστό.

Θα μου έκανε τεράστια εντύπωση αν ένοιωθα την ίδια ευεξία την ώρα της δράσης. Αν κάποιος με κάτι που θα έκανε θα μ’ έκανε να κλάψω να μου ξεφύγουν δηλαδή και να μην μπορώ να τα συγκρατήσω τα δάκρυα καυτά καθώς θα έτρεχαν στα μαγουλά μου επάνω ήθελα να ’ξερα αν θα ’μουνα το ίδιο φτιαγμένος ωσάν να τα ’ριχνα από μόνος μου.

Ας ανάψω ένα τσιγάρο.

Μετά από λίγο χασμουριέμαι κι όλα περνούν.

 4                                                                                                                                                    

Φαίνεται πως έχασα τις αισθήσεις μου.

Μπα. Μάλλον αποκοιμήθηκα. Κοτζάμ βόδι πως να χάσει τις αισθήσεις του στα καλά καθούμενα; Εξακολουθώ να είμαι ένα άγριο ζώο πόλης  το κορμί μου πιο κάτω κι απ’ το ζώο υποκινούμενο από ένα ένστιχτο πιο παλιό κι απ’ την ορμή γεωγραφίας που κατέχουν οι πόρνες. Αυτές φτιάχτηκαν πιο μετά με σκοπό να δέχονται την ορμή των άλλων από δω κι από κει ενώ εμένα η καταγωγή μου έρχεται από παλαιότερα. Είμαι φτιαγμένος να ορμάω. Κατευθείαν. Επιλέγω και ορμάω στα ίσα.

Κάθε μέρα ξυπνώντας έχω πάντα την αίσθηση ότι πρέπει να λησμονήσω το παρελθόν και να σώσω το τομάρι μου. Μα κάθε μέρα. Απ’ το πρωί στο βράδυ-

-περιμένω την ημέρα-

-για την ακρίβεια δεν περιμένω τίποτα απολαμβάνω την επόμενη στύση μου αγουροξυπνημένος. Αυτή είναι μια δουλειά που πρέπει να την κάνω μόνος μου. Δεν τραβάω κανένα ιδιαίτερο ζόρι από τα φτιασιδώματα των συμπολιτών μου ούτε τα γόνατά μου κόβονται  στις ασχολίες εδάφους. Μες την ορμή έχω μια έντονη επιθυμία να μπω μέσα. Να μπω και να επιβάλλω ρυθμό.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχώνομαι τώρα για την ζωή και τον θάνατο γενικότερα οι ορμόνες με έναν απαιτητικό και στιβαρό τρόπο με έχουν πάρει μαζί τους.

Απροσδόκητες σκέψεις βγαίνουν στην επιφάνεια ένας ολόκληρος κόσμος έχει ανοίξει τις πόρτες του. Τα σαρκοφάγα ζώα όταν ορμάνε απομονώνουν το θύμα τους με μια  εξαιρετική  τεχνική. Ερεθίζουν την αγέλη που αρχίζει να τρέχει πανικόβλητη κατά κάπου και το ζώο που είναι έτοιμο να θυσιαστεί ξεμακραίνει μόνο του από το κοπάδι και  εγκαταλείπεται στην τεχνολογία του δράστη που βυθίζει πάραυτα τα σεξουαλικά δόντια του στο περίγραμμα του τρυφερού θύματος και το ανακουφίζει από την λαχτάρα  του και από την εικόνα που μέχρι εκείνη την στιγμή είχε για τον εαυτό του.

Δεν είμαι αλληγορικός. Τα λέω έξω από τα δόντια. Τις προάλλες χάζευα ένα ντοκιμαντέρ του Νational Geographic για τα άγρια ζώα. Μια λέαινα που πολύ την κέφαρα τα ‘βαλε με ένα κοπάδι βουβαλιών. Έκανε αισθητή την παρουσία της μες στο νάζι κι εκείνα άρχισαν να τρέχουν μακριά της ζαβλακωμένα. Στο τέλος έφαγε ένα. Υπήρχε περίπτωση να γίνει αλλιώς; Θα μπορούσαν αν ήθελαν κι αν τους έκοβε φυσικά να την ποδοπατήσουν κι όχι να φύγουν κατά καπνού. Ζωή όμως είναι η επανεφεύρεση της ηλιθιότητας. Έχω ήδη μπει στο μετρό χτυπημένος από έναν χρόνιο αφροδισιακό πυρετό και περιμένω-

-την ημέρα που χωρίς καμία τύψη συνειδήσεως-

Το τρένο θα φύγει. Ο χρόνος κυλά όλο και περισσότερο βυθίζομαι σε μια υπέροχη μακαριότητα το τρένο έφυγε με γαμάτη επιτάχυνση έχω ξεχάσει κιόλας τι σκεφτόμουν πριν από λίγο στο πλάι το διπλανό σώμα πλάι πλάι βρίσκομαι ήδη σε διαστημική πτήση μέσα στην μαύρη τρύπα της πόλης-

-θα νικήσει ο πιο ισχυρός άντρας της πόλης.

-ε γαμώ τα βάσανά μου

5                                                                                                                                                  

Είμαι  θυμωμένος. Πολύ.

Είναι παράξενο-

-το μόνο που έχει σημασία τώρα είναι που είμαι πολύ θυμωμένος. Αυτή η κακή ενέργεια δεν έχει να εξυπηρετήσει κανέναν σκοπό. Είναι απλά ένας δρόμος που πρέπει να τον βαδίσω. Μια κατάσταση ζωής που κυκλοφορεί στο κορμί μου και παραμένει κολλημένη εκεί μαζί με τις σκέψεις μου τους φόβους και τις καύλες μου. Οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε κλειστοί. Σταδιακά το μόνο που μας απομένει είναι σιωπή.

Η Γκρέτα Γκάρμπο έλυσε το ζήτημα της γεωγραφίας οριστικά κλείστηκε σ’ ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν και δεν ξαναβγήκε από εκεί ποτέ. Ξάπλωσε σιγά σιγά στην αρχή από λίγο κάθε μέρα στην συνέχεια όλο και περισσότερο ένα μωράκι έγινε και σώπασε για πάντα. Η πόρτα ήταν ανοικτή σε όλους. Πως τα κατάφερε η πουτάνα;

Νομίζω πως είμαι καλύτερα τώρα. Δεν ξέρω-

-είναι παράξενο.

Η πόρτα είναι ανοικτή σε όλους. Την έχω αφήσει ξεκλείδωτη μισάνοιχτη από χτες βράδυ και περιμένω. Προειδοποιώ. Είμαι γεμάτος δυσκολίες. Πρέπει να είναι κανείς φιλόδοξος μαζί μου. Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι δύσκολο. Είναι μια πρόσκληση ενότητας.

6                                                                                                                                                        

Πως μπορώ ν’  αλλάξω  τον εαυτό μου;

Ο μόνος τρόπος για να το πετύχω είναι ν’ αλλάξω τον εαυτό μου.

Ζώντας  ανάμεσα στους ανθρώπους της πόλης κάτι τέτοιο μου φαίνεται ακατόρθωτο. Ζω μόνος χωρίς να νοιώθω μοναξιά. Είμαι ένα εμπόδιο για τους ανθρώπους της πόλης. Δεν επιδιώκω τίποτα. Μόνο να με υπερπηδήσουν.

Σίγουρα όμως πάω γυρεύοντας.

Βαδίζω ανάμεσα στο πλήθος με την ίδια άνεση που πάω από την κουζίνα στο κρεβάτι μου. Ο μόνος τρόπος για να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον είναι να περπατήσουμε ο ένας πλάι στον άλλον. Τίποτα άλλο. Οι άνθρωποι της πόλης περπατούν πλάι πλάι καθημερινά. Έχουν καταλήξει σ’ αυτή την απόφαση από καιρό σα να έχουν πάρει όλοι μαζί μια απόφαση τρυφερότητας.

Κατά καιρούς ξύνομαι διαβάζω και κάνα βιβλίο σίγουρα όμως κάθε μέρα τρώω και καμιά φορά ρίχνω και κάνα πούτσο. Αυτό είναι το προσωπικό μου πολιτικό πρόβλημα. Υπάρχουν άντρες που έχουν βλέμμα γερακιού. Είναι σκληροί σαν τα λιοντάρια αλλά είναι λιγάκι ντεμοντέ. Δοκιμές που η επόμενη αναμένεται κάθε φορά πιο Pet-e-χημένη από την προηγούμενη. Κάθε άντρας πρέπει ν’ αποδείξει πως τα καταφέρνει καλύτερα από τον προηγούμενο. Ρε δεν είμαστε καλά. Εμένα η ζωή μου κάθε μέρα είναι μια σύντομη γυναίκα η πουτάνα όλων των άλλων μια αστραπή παντός καιρού πού φωτίζει καθημερινά απ’ την αρχή την ηθική στάση των ανθρώπων απέναντι στην ζωή. Είμαι ένας παλιάνθρωπος που έχει στόχο του να γίνει ο στιγμιαίος βασιλιάς του διπλανού του. Ο ουσιαστικός ηγεμόνας της ανώνυμης ύπαρξης.

Το λέω σε όλους το δείχνω με τις πράξεις μου μην παίρνετε τον εαυτό σας στα σοβαρά όλοι είμαστε ένας ατελείωτος Αχβάχ και φυσικά κανένας δεν με παίρνει στα σοβαρά.

Μόλις βγήκα από το μετρό. Ανεβαίνω τις σκάλες. Όλοι γύρω μου θέλουν στην αγκαλιά τους ένα ανθρώπινο πλάσμα που να πεθαίνει για πάρτη τους.

Άκου τους. Άκου.

– Τι θες; – Θέλω. – Κι εγώ το ίδιο. Δεν έχει εμπιστοσύνη κανένας σε κανέναν. Όλοι θέλουν να δουν τον άλλον να πεθαίνει πρώτος και τότε πρώτοι αυτοί θα τον εμπιστευτούν. Περπατούν πλάι πλάι από καιρό κι έμαθαν πια ο ένας για τον άλλον. Γιατί να πεθάνει κανείς για πάρτη σου λοιπόν;

Στο μυαλό μου ακόμα σβουρίζει η φωνή της αυτοματοποιημένης εκφωνήτριας-

-επόμενη στάση: Καβλάδι.

Κάνε τον σταυρό σου μαρή…

Εδώ ο έρωτας είναι μια τοποθεσία για βασιλιάδες πάσχοντες από ένα ακατονόμαστο τικ ένα κοπάδι από βασιλιάδες που αρέσκονται να σκοντάφτουν ο ένας στα πόδια του άλλου. Διαλέγεις τον δικό σου και την κάνεις.

Δεν είμαι τρελός. Με φτιάχνει σε βαθμό τρέλλας όμως να εξαπατώ αυτούς που νομίζουν ότι είναι ακόμα ευγενείς.

Όλες οι μεγάλες οι αγάπες ξεκινούν από μια καλή στύση.

 

Plural ©2006 ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΠΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ